सोमवार, २५ फेब्रुवारी, २०१९

आभाळ पेलण्यास गेलो

 नव्हते मजपाशी काही ,
              तरी तुम्हांस देण्यास गेलो
ओंजळीत काटे असूनहि
              फुले वेचण्यास गेलो
रस्ता निखाऱ्यांचा असला
              तरी शांत चालीत राहिलो
पुढे चालतांना आल्या मागील आठवणी
             परि त्यांना विसरित गेलो
अनेक खेद खंत असले
              तरी आपलेसे करित गेलो
जरी मिळाले नसले काही
              तरी कर्तव्य करीत राहिलो
कंगालपणाचे हसू , दारिद्रयाचे लेणे
               कपाळी लावत आलो
हाती कटोरा असला
               तरी दान देण्यास गेलो
नव्हते एवढे अवसान
                तरी आभाळ पेलण्यास गेलो 
येथे

२ टिप्पण्या:

याची सदस्यत्व घ्या: टिप्पणी पोस्ट करा (Atom)

स्पर्श तुझा पहिला

झनझनली, शिरशिरली रुह्दयात मुरली कपोल हसले अधर खुलले मनात बसले चित्त तुझे ठसले स्पर्शासह खुलले नंदनवन मनात फुलले हास्याच्या लहरी मधुन...

  • घर
      माझीच दारे जेव्हा मला अडवतात तेव्हा मी निष्प्रभ होतो दाराच्या सुबक नक्षीकडे उगीच केविलवाणे पाहत बसतो घडवतांना मढवतांना कि...
  • स्पर्श तुझा पहिला
    झनझनली, शिरशिरली रुह्दयात मुरली कपोल हसले अधर खुलले मनात बसले चित्त तुझे ठसले स्पर्शासह खुलले नंदनवन मनात फुलले हास्याच्या लहरी मधुन...
  • सांगू कसे कुणा मी !
    सांगू  कसे कुणा मी , माझेच घात होते  त्यासाठी नाही कुणाचे , आपल्यांचेच हात होते होती कृतज्ञतेची , मुखी खूप मोठी भाषा होती नयनी माझ्या...