सोमवार, २५ फेब्रुवारी, २०१९

खंत

होते जलाशयात पाणी , श्वापदेही दूर गेली 
होते खिशात नाणी , नातेही दूर गेली 

होती कह्यात माझ्या , हि विशाल राजवंशी 
आता झालो भिकारी , ती तुतारीही दूर झाली 

ज्यांच्यात एव्हढ्याचा , एव्हढा थोरला झालो 
संपताच ' माया ' माझी , माय-बापही मला विसरून गेली 

काय आठवावी कालची , ती स्वप्नील स्वप्ने 
वाळवंटात माझ्या तीही, मुगजळात वाहून गेली 

खऱ्याचे कधी नव्हते , खऱ्याचे कधीही नाही 
केली पूजा जी देवाची , आता ती पुरे झाली 
येथे

1 टिप्पणी:

याची सदस्यत्व घ्या: टिप्पणी पोस्ट करा (Atom)

स्पर्श तुझा पहिला

झनझनली, शिरशिरली रुह्दयात मुरली कपोल हसले अधर खुलले मनात बसले चित्त तुझे ठसले स्पर्शासह खुलले नंदनवन मनात फुलले हास्याच्या लहरी मधुन...

  • घर
      माझीच दारे जेव्हा मला अडवतात तेव्हा मी निष्प्रभ होतो दाराच्या सुबक नक्षीकडे उगीच केविलवाणे पाहत बसतो घडवतांना मढवतांना कि...
  • स्पर्श तुझा पहिला
    झनझनली, शिरशिरली रुह्दयात मुरली कपोल हसले अधर खुलले मनात बसले चित्त तुझे ठसले स्पर्शासह खुलले नंदनवन मनात फुलले हास्याच्या लहरी मधुन...
  • सांगू कसे कुणा मी !
    सांगू  कसे कुणा मी , माझेच घात होते  त्यासाठी नाही कुणाचे , आपल्यांचेच हात होते होती कृतज्ञतेची , मुखी खूप मोठी भाषा होती नयनी माझ्या...