घर

  माझीच दारे जेव्हा मला अडवतात

तेव्हा मी निष्प्रभ होतो

दाराच्या सुबक नक्षीकडे

उगीच केविलवाणे पाहत बसतो

घडवतांना मढवतांना

किती श्रम घेतले होते

आजही त्याचा हिशोब

माझ्या खिशात बंद असतो

पण त्यांचाही काय दोष

ती बिचारी निर्जीव असतात

ती पण माझ्याकडे केविलवाणी होऊन पाहत बसतात

ते सुबक , रचलेले , कोरलेले

दरवाजे माझ्याने तोडवत नाहीत

आणि मी आतही जाऊ शकत नाही

माझ्याच घरात .........

कानोसा घेतल्यावर कळते

आता ते घर माझे नसते